[شعر]

[شعر]...

اینگونه صریح در ته هر مرداب به دور از روشنا چه مشتاقی تو به من در مسیر خشک و راه دم کرده ام اما مغرور و پرملال پاهای زخمی ام را نمی بینی ای صبح ای تراوش لرزان خورشید نیستی تو مگر؟ [شعر]...

[شعر]...

[شعر]...

[شعر]...

عاشق شده ای ای دل سودات مبارک باد از جا و مکان رستی آن جات مبارک باد از هر دو جهان بگذر تنها زن و تنها خور تا ملک ملک گویند تنهات مبارک باد ای پیش رو مردی امروز تو برخوردی ای زاهد فردایی فردات مبارک باد کفرت همگی دین شد تلخت همه شیرین شد حلوا شده کلی حلوات مبارک باد در خانقه سینه غوغاست فقیران را ای سینه بی‌کینه غوغات مبارک باد این دیده دل دیده اشکی بد و دریا شد دریاش همی‌گوید دریات مبارک باد ای عاشق پنهانی آن یار قرینت باد ای طالب بالایی بالات مبارک باد ای جان پسندیده جوییده و کوشیده پرهات بروییده پرهات مبارک باد خامش کن و پنهان کن بازار نکو کردی کالای عجب بردی کالات مبارک باد مولوی [شعر]...

قُلْ لَوْ کَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِکَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا ۱۰۹ بگو اگر دریا براى کلمات پروردگارم مرکب شود پیش از آنکه کلمات پروردگارم پایان پذیرد قطعا دریا پایان مى‏ یابد هر چند نظیرش را به مدد [آن] بیاوریم (۱۰۹) قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَنْ کَانَ یَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا یُشْرِکْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا ۱۱۰ بگو من هم مثل شما بشرى هستم و[لى] به من وحى مى ‏شود که خداى شما خدایى یگانه است پس هر کس به لقاى پروردگار خود امید دارد باید به کار شایسته بپردازد و هیچ کس را در پرستش پروردگارش شریک نسازد (۱۱۰) کهف، آیه ی ۱۰۹ و ۱۱۰ [شعر]...

شعر از : ماتئی ویسنیک شهری هست که هیچ کس آن را نساخته خیابان هایی هستند که هیچ گاه عابری در آن ها گام نگذاشته درهایی هستند که هیچ کس آن ها را نگشوده و پنجره هایی که هیچ کس را یارای آن نیست که از آن ها به بیرون بنگرد در امتداد سد دریایی هزاران صندلی به ردیف گذاشته اند بی آن که کسی بر آن ها بنشیند هیچ چاقویی هوا را نمی شکافد تلفن های عمومی هنوز زنگ نخورده اند هیچ صدایی به گوش نرسیده هنوز و هیچ سنگی از کوه به پایین نغلتیده شناگر هر بار به ساحل نزدیک می شود و آن گاه وحشت زده به دریای بی کران باز می گردد   [شعر]...

[شعر]...